Gectigimiz gun bir ogrencinin sorusuna verdigim cevapla yeni bir not cikti ortaya:
Bu tarafima rahat donuyorum da bu tarafima donemiyorum hic.
Ben de dedim ki:
Simdiye kadarki hayatinizda sokakta yurumek, isinizi yapmak, cocuklarinizla oynamak, arkadaslarinizla sohbet etmek, yuzmek, kosmak,yemek yemek,uyumak icin o tarafiniza donmeye ihtiyaciniz olmamamis demek ki.
Nasil ki pazarcilarin kollari daha guclu, asansorsuz apartmanda yasayanlarin bacaklari guclu, butun gun masa basinda oturanlarin belleri agriyor... tango yapanlarin da suralari guclu, su kasi kullaniyorlar, su tutusu kullaniyorlar...siz de tango yapmak istiyorsaniz simdi yeni bir ihtiyaciniz doguyor.
Artik farkindaliginizi, daha once ihtiyac duymadiginiz icin kullanmadiginiz kaslariniza yonlendiricez. odaginizi, vucudunuzun o kismina alicaz.
Neden? Cunku tango 2 kisiyle yapiliyor. Her iki tarafin da tango yapmaktaki amaci birbirini rahat ettirerek birlikte hareket etmek. Yoksa bireysel bir dansi secerdik.
Kendi kendimize rahat rahat hareket ederdik.
Bir baskasiyla ortak bir sey paylasmak istiyorsak, ikimizi de rahat ettirecek cabayi gostermek, daha once yasamimizda olmayan noktalara farkindalik yuklememiz gerek.
sonra kendimle konusmaya devam ettim:
"benim suram calismiyor iste. ben boyleyim. Bu kadarim." Dediginiz an bireyselliginize dondugunuz andir. Karsinizdaki ile rahat, keyifli bir ortak paylasimda bulunmak icin gereken cabadan vazgecmis oldugunuz an'dir.
Bu halinizle rahat ve keyifli bir dansi hala istiyorsaniz, unutun. "Ben buyum!" dediginiz an, birlikte olma duygunuzun zayifladigi andir. Caba gostermekten kacinmaniz, onceliginizin BIRlikten, BIREYsele gectigi andir.
Diger taraftan, dogustan gelen fiziki yapiniz bazi durumlarda esnekliginizi sınırlayabilir. Çaba, sınıra gelene kadar gereklidir. Bundan sonrasi kendi bedenimize, kendi ruhumuza zararlidir.
Bedenimizin limitlerinin, bedeninin limitlerinin icinde rahat ve keyifli dans etmemize imkan tanidigi insanlarla dans ediyoruz, etmeliyiz.
Ruhumuzun limitlerinin, ruhunun limitlerinin icinde rahat ve keyifle birlikte olmamiza imkan tanidigi insanlarlayiz, olmaliyiz.
10 haziran 2015
Nasil ki pazarcilarin kollari daha guclu, asansorsuz apartmanda yasayanlarin bacaklari guclu, butun gun masa basinda oturanlarin belleri agriyor... tango yapanlarin da suralari guclu, su kasi kullaniyorlar, su tutusu kullaniyorlar...siz de tango yapmak istiyorsaniz simdi yeni bir ihtiyaciniz doguyor.
Artik farkindaliginizi, daha once ihtiyac duymadiginiz icin kullanmadiginiz kaslariniza yonlendiricez. odaginizi, vucudunuzun o kismina alicaz.
Neden? Cunku tango 2 kisiyle yapiliyor. Her iki tarafin da tango yapmaktaki amaci birbirini rahat ettirerek birlikte hareket etmek. Yoksa bireysel bir dansi secerdik.
Kendi kendimize rahat rahat hareket ederdik.
Bir baskasiyla ortak bir sey paylasmak istiyorsak, ikimizi de rahat ettirecek cabayi gostermek, daha once yasamimizda olmayan noktalara farkindalik yuklememiz gerek.
sonra kendimle konusmaya devam ettim:
"benim suram calismiyor iste. ben boyleyim. Bu kadarim." Dediginiz an bireyselliginize dondugunuz andir. Karsinizdaki ile rahat, keyifli bir ortak paylasimda bulunmak icin gereken cabadan vazgecmis oldugunuz an'dir.
Bu halinizle rahat ve keyifli bir dansi hala istiyorsaniz, unutun. "Ben buyum!" dediginiz an, birlikte olma duygunuzun zayifladigi andir. Caba gostermekten kacinmaniz, onceliginizin BIRlikten, BIREYsele gectigi andir.
Diger taraftan, dogustan gelen fiziki yapiniz bazi durumlarda esnekliginizi sınırlayabilir. Çaba, sınıra gelene kadar gereklidir. Bundan sonrasi kendi bedenimize, kendi ruhumuza zararlidir.
Bedenimizin limitlerinin, bedeninin limitlerinin icinde rahat ve keyifli dans etmemize imkan tanidigi insanlarla dans ediyoruz, etmeliyiz.
Ruhumuzun limitlerinin, ruhunun limitlerinin icinde rahat ve keyifle birlikte olmamiza imkan tanidigi insanlarlayiz, olmaliyiz.
10 haziran 2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder